Maandag 9 juni, tweede pinksterdag, kon ik al weer naar huis. Dat was een meevaller! De operatie is verlopen volgens het voor mij meest gunstige scenario, dus een kijkoperatie.
Neemt niet weg dat er toch maar liefst 30 centimeter van mijn dikke darm is verwijderd.
Ondanks dat het van buiten af erg mee lijkt te vallen voel ik mij alsof ik een kat ben die ineens vier van zijn negen levens heeft verspeeld.
Dat brengt me op Bassie onze lieve rode kater van net een jaartje oud... Afgelopen zondagavond laat is hij op de provinciale weg aangereden en op slag dood. Het doet erg pijn dat zo'n ontzettend lief beestje maar zo kort heeft mogen leven. Ellen heeft Bassie een mooi plekje gegeven.
We zullen Bassie nooit vergeten....
Nu thuis ben ik vooral bezig om weer te herstellen. Inderdaad is het - zoals de verpleegkundigen en de artsen me hebben bezworen een grote buikoperatie geweest en dat merk ik nu. Ik heb veel spierpijn maar had de eerste dagen verschrikkelijke kramp van mijn darmen die zich weer een plek moesten zoeken. Daarbij moest de boel ook nog weer op gang komen, de morfine heeft er voor gezorgd dat de hele stofwisseling zo ongeveer plat lag.
Ik ga soms lekker even naar buiten om wat te lopen en ook nog wat van de zon proberen te genieten. Gelukkig is er de lekkere grote bank waar ik af en toe op kan neerploffen om weer wat bij te komen.
Voor nu genoeg, ik heb - inderdaad - een aantal dagen geen pc gezien en er ook geen behoefte aan gehad, maar dat is nu al weer aan het veranderen.
Op naar de volgende stap, volgende week dinsdag 17 juni voor gesprek met de chirurg en de MDL arts over de te nemen vervolgstappen op mijn reis.
Tot later!
Neemt niet weg dat er toch maar liefst 30 centimeter van mijn dikke darm is verwijderd.
Ondanks dat het van buiten af erg mee lijkt te vallen voel ik mij alsof ik een kat ben die ineens vier van zijn negen levens heeft verspeeld.
Dat brengt me op Bassie onze lieve rode kater van net een jaartje oud... Afgelopen zondagavond laat is hij op de provinciale weg aangereden en op slag dood. Het doet erg pijn dat zo'n ontzettend lief beestje maar zo kort heeft mogen leven. Ellen heeft Bassie een mooi plekje gegeven.
We zullen Bassie nooit vergeten....
Nu thuis ben ik vooral bezig om weer te herstellen. Inderdaad is het - zoals de verpleegkundigen en de artsen me hebben bezworen een grote buikoperatie geweest en dat merk ik nu. Ik heb veel spierpijn maar had de eerste dagen verschrikkelijke kramp van mijn darmen die zich weer een plek moesten zoeken. Daarbij moest de boel ook nog weer op gang komen, de morfine heeft er voor gezorgd dat de hele stofwisseling zo ongeveer plat lag.
Ik ga soms lekker even naar buiten om wat te lopen en ook nog wat van de zon proberen te genieten. Gelukkig is er de lekkere grote bank waar ik af en toe op kan neerploffen om weer wat bij te komen.
Voor nu genoeg, ik heb - inderdaad - een aantal dagen geen pc gezien en er ook geen behoefte aan gehad, maar dat is nu al weer aan het veranderen.
Op naar de volgende stap, volgende week dinsdag 17 juni voor gesprek met de chirurg en de MDL arts over de te nemen vervolgstappen op mijn reis.
Tot later!