Tjonge, het blijft bij ons ook altijd onrustig hoor..
Drie weken geleden is Ellen van de trap gevallen en heeft haar schouder gebroken! Dat was heftig hoor.. Ze ging om zes uur in de morgen kijken of Ruby al wakker was, enfin een enorme klap en daar lag ze opgevouwen onder de trap.. Pijn, heel veel pijn...
Ik bleef naast haar zitten om haar te stabiliseren zodat ze niet verder viel, maar ... ze raakte in shock!
Ze verloor het bewustzijn en begon zwak en reutelend te ademhalen.. Ruby had intussen 112 gebeld en de centralist aan de lijn.. Dat werden dus twee ambulances en ik was bang dat ik moest reanimeren... Gelukkig kwam ze weer wat bij en herstelde haar ademhaling.. Met een minuut of negen was de eerste ambulance er al en de verpleger keek even naar Ellen en meldde dat de tweede ook door moest rijden.. Het was echt heel serieus.. haar temperatuur was 35, 5 bloeddruk zeer laag, hartritme ook, zeer bleek en zwetend dus dat werd direct infuus, aan de monitor enz enz...
Enfin lang verhaal kort, ruim een uur later zaten we op de ehbo in Beverwijk..
Gelukkig bleek het "alleen" haar schouder te zijn en knapte ze redelijk snel weer wat op.. Tegen de middag konden we weer naar huis... pfft geen behandeling alleen een sling....
Maar goed, met mij gaat het nog altijd goed.. Om mij heen niet zo, de berichten van mijn lotgenoten zijn niet best en geven geen reden tot blijdschap.. Ook van een collega geen goede berichten, kanker teruggekomen, operatie en bestraling....
Maar goed, richten op de toekomst, de zomer!
Komende maand naar de Tibetaan, benieuwd naar de status...
Groeten en tot later... Hans
Drie weken geleden is Ellen van de trap gevallen en heeft haar schouder gebroken! Dat was heftig hoor.. Ze ging om zes uur in de morgen kijken of Ruby al wakker was, enfin een enorme klap en daar lag ze opgevouwen onder de trap.. Pijn, heel veel pijn...
Ik bleef naast haar zitten om haar te stabiliseren zodat ze niet verder viel, maar ... ze raakte in shock!
Ze verloor het bewustzijn en begon zwak en reutelend te ademhalen.. Ruby had intussen 112 gebeld en de centralist aan de lijn.. Dat werden dus twee ambulances en ik was bang dat ik moest reanimeren... Gelukkig kwam ze weer wat bij en herstelde haar ademhaling.. Met een minuut of negen was de eerste ambulance er al en de verpleger keek even naar Ellen en meldde dat de tweede ook door moest rijden.. Het was echt heel serieus.. haar temperatuur was 35, 5 bloeddruk zeer laag, hartritme ook, zeer bleek en zwetend dus dat werd direct infuus, aan de monitor enz enz...
Enfin lang verhaal kort, ruim een uur later zaten we op de ehbo in Beverwijk..
Gelukkig bleek het "alleen" haar schouder te zijn en knapte ze redelijk snel weer wat op.. Tegen de middag konden we weer naar huis... pfft geen behandeling alleen een sling....
Maar goed, met mij gaat het nog altijd goed.. Om mij heen niet zo, de berichten van mijn lotgenoten zijn niet best en geven geen reden tot blijdschap.. Ook van een collega geen goede berichten, kanker teruggekomen, operatie en bestraling....
Maar goed, richten op de toekomst, de zomer!
Komende maand naar de Tibetaan, benieuwd naar de status...
Groeten en tot later... Hans