Zo veel reacties, ontzettend veel lieve reacties, bloemen, kaartjes goh... erg mooi.
Hartverwarmende woorden van collega's, stoere mannen die met hun woorden mij diep hebben geraakt.. die door de waan van alledag hebben gekeken naar mij, Hans, zoals ik ben.. En dat nu durven te zeggen..dat getuigt van kracht, moed en ook kwetsbaarheid..
Juist in een "harde" cultuur verwachtte ik dat niet..
Mijn klanten lieten zich ook niet onbetuigd, binnen een paar dagen werden werkelijk schitterende boeketten bezorgd.. Mooi wel; in deze omgevingen komt kanker best wel vaak voor, het brengt mij ook bij mijn arbeidsverleden en ik besef dat het een rol heeft kunnen spelen. Ik heb ook gewerkt bij een kooksfabriek, met asbest, in ongezonde lasrook enz enz.. Tja dat heb je als je uit de techniek komt, denk ik dan.. Maakt ook niet uit, ik ga er voor zorgen dat de processen in mijn lijf stoppen...
Maar daar ging het niet over, het gaat er over wat ik ervaar in deze tijd en door deze ziekte. Gek is dat, dat mensen nu ineens dat zeggen wat ze blijkbaar altijd al dachten maar nooit hebben uitgesproken..
Vanuit de hoek van de forums waarop ik actief ben zijn massaal reacties gegeven, sommigen met waardevolle tips om de kanker te lijf te kunnen gaan.. Top hoor... het geeft ook een goed beeld van het type mensen dat - vooral op het preppersforum - actief is.
Ik heb een sterke saamhorigheid en een bereidheid om iets voor een ander te betekenen, iets te willen te doen voor een ander, mogen ervaren. Op een van de toekomstige bijeenkomsten (SC) zal ik zeker aanwezig zijn om een groot aantal terug te zien en nieuwe leden de hand te drukken en te leren kennen...
Mooi is dat, naast alle narigheid en sores die het hebben van kanker met zich meebrengt komt er ook veel goeds...
De schaduwen zijn er ook hoor... natuurlijk glipt er wel eens een sombere gedachte doorheen.. Maar ook het kille besef dat ik niet verzekerbaar meer ben, dat het afsluiten van een nieuwe hypotheek onmogelijk zal zijn, dat een andere baan ook bijna onmogelijk is geworden.. .Gek is dat, ineens besef ik me dat ook dat deel van het leven ineens is veranderd en nooit meer hetzelfde zal zijn..
Steeds meer verandert mijn leven, van de lange termijn is veel minder sprake, iedere dag begint te tellen en er toe te doen.. Ineens leef ik van dag tot dag..
... wordt vervolgd ... .
Hartverwarmende woorden van collega's, stoere mannen die met hun woorden mij diep hebben geraakt.. die door de waan van alledag hebben gekeken naar mij, Hans, zoals ik ben.. En dat nu durven te zeggen..dat getuigt van kracht, moed en ook kwetsbaarheid..
Juist in een "harde" cultuur verwachtte ik dat niet..
Mijn klanten lieten zich ook niet onbetuigd, binnen een paar dagen werden werkelijk schitterende boeketten bezorgd.. Mooi wel; in deze omgevingen komt kanker best wel vaak voor, het brengt mij ook bij mijn arbeidsverleden en ik besef dat het een rol heeft kunnen spelen. Ik heb ook gewerkt bij een kooksfabriek, met asbest, in ongezonde lasrook enz enz.. Tja dat heb je als je uit de techniek komt, denk ik dan.. Maakt ook niet uit, ik ga er voor zorgen dat de processen in mijn lijf stoppen...
Maar daar ging het niet over, het gaat er over wat ik ervaar in deze tijd en door deze ziekte. Gek is dat, dat mensen nu ineens dat zeggen wat ze blijkbaar altijd al dachten maar nooit hebben uitgesproken..
Vanuit de hoek van de forums waarop ik actief ben zijn massaal reacties gegeven, sommigen met waardevolle tips om de kanker te lijf te kunnen gaan.. Top hoor... het geeft ook een goed beeld van het type mensen dat - vooral op het preppersforum - actief is.
Ik heb een sterke saamhorigheid en een bereidheid om iets voor een ander te betekenen, iets te willen te doen voor een ander, mogen ervaren. Op een van de toekomstige bijeenkomsten (SC) zal ik zeker aanwezig zijn om een groot aantal terug te zien en nieuwe leden de hand te drukken en te leren kennen...
Mooi is dat, naast alle narigheid en sores die het hebben van kanker met zich meebrengt komt er ook veel goeds...
De schaduwen zijn er ook hoor... natuurlijk glipt er wel eens een sombere gedachte doorheen.. Maar ook het kille besef dat ik niet verzekerbaar meer ben, dat het afsluiten van een nieuwe hypotheek onmogelijk zal zijn, dat een andere baan ook bijna onmogelijk is geworden.. .Gek is dat, ineens besef ik me dat ook dat deel van het leven ineens is veranderd en nooit meer hetzelfde zal zijn..
Steeds meer verandert mijn leven, van de lange termijn is veel minder sprake, iedere dag begint te tellen en er toe te doen.. Ineens leef ik van dag tot dag..
... wordt vervolgd ... .