Zoals beloofd, wat regelmatiger updaten dus..
Maar eerst een voorbeeld van muziek die ik mooi vind, dit zijn Portugese zangers die een romantisch lied brengen op een prachtige melodie... mooii...
Is er nieuws? Nee hoor, bijna als een soort routine, in de morgen opstaan, water opzetten voor de medicatie van Tibet, en haver, kwark en vruchten als ontbijt, met de vitamines en mineralen.. Dan over de dag, de B17 knabbelen, soms tot ergernis van enkelen vanwege het geknars.. :)
Na het avondeten de drie pillen uit Tibet, en verder met thee.. Het leven is een stuk simpeler als je geen bewerkte etenswaren en dranken meer mag nuttigen..
En dan op tijd slapen, rust is erg belangrijk voor mij, om te helen en heel te blijven... Zo rond een uur of halftien houd ik het voor gezien en ga ik naar bed, een stel druppels van de topolie en daarna mijn vaste hypnosessie van ongeveer 17 minuten.. Gek hè, iedere keer - nog steeds - maakt mijn lijf dan geluiden, uit mijn buikstreek vooral, alsof daar hard wordt gewerkt.. En dat zal dan ook vast wel, denk ik zo..
Het werken op maar drie dagen bevalt me wel.. het heeft mijn instelling ook veranderd.. Het is allemaal niet zo belangrijk meer, tja dat kan ook niet anders na het proces dat ik heb doorlopen en waarin ik meerdere malen met de man met de zeis heb geflirt.. Hij is er, ik weet het, ik voel het, maar nog is het niet de tijd om me te halen... En zo merk ik hem soms op .. een zuchtje wind, een vlaagje koude lucht... Dan weet ik dat hij even is wezen kijken... even zien hoe het met me is..
Als je, zoals ik, zover bent geweest, op de rand gelopen en niet ben gevallen, ben je niet meer bang, Het geeft me geen angstgevoelens, voor zover ik die al heb gehad.. Ik vertrouw volledig op het universum en probeer "de hoofdprijs" zo noemen we het maar.. zo lang mogelijk uit te stellen..
Opmerkelijk, waar we het altijd hadden over een horizon van maanden, is het nu inmiddels al jaren geworden... De komst van ons hondje, donderdag de 10e is ook hierin weer een gebeurtenis die energie geeft.. Een klein zieltje uit Spanje, gevonden op een begraafplaats samen met haar broertjes.. Morgen halen we haar op van Schiphol.. Spannend en benieuwd..
En verder? Het gaat goed met me, geen pijn, geen gewichtsverlies, prima conditie.. Bijna zou je denken dat er niets aan de hand is.. En zo probeer ik me ook te voelen, intensief met het leven bezig, ik voel het bloed in mijn aderen stromen, mijn hart kloppen...
Iedere seconde is inmiddels kostbaar, ik koester de tijd, de gebeurtenissen, het leven in al haar facetten..
Tot slot, komende zondag een reünie van de lagere school!! Een groot deel van mijn klasgenoten zie ik weer.. .Enkelen zijn in die krappe 50 jaar gebleven, anderen zijn uit Nederland vertrokken en de rest... zie ik zondag!
Groetjes en tot later weer.....
Hans
Maar eerst een voorbeeld van muziek die ik mooi vind, dit zijn Portugese zangers die een romantisch lied brengen op een prachtige melodie... mooii...
Is er nieuws? Nee hoor, bijna als een soort routine, in de morgen opstaan, water opzetten voor de medicatie van Tibet, en haver, kwark en vruchten als ontbijt, met de vitamines en mineralen.. Dan over de dag, de B17 knabbelen, soms tot ergernis van enkelen vanwege het geknars.. :)
Na het avondeten de drie pillen uit Tibet, en verder met thee.. Het leven is een stuk simpeler als je geen bewerkte etenswaren en dranken meer mag nuttigen..
En dan op tijd slapen, rust is erg belangrijk voor mij, om te helen en heel te blijven... Zo rond een uur of halftien houd ik het voor gezien en ga ik naar bed, een stel druppels van de topolie en daarna mijn vaste hypnosessie van ongeveer 17 minuten.. Gek hè, iedere keer - nog steeds - maakt mijn lijf dan geluiden, uit mijn buikstreek vooral, alsof daar hard wordt gewerkt.. En dat zal dan ook vast wel, denk ik zo..
Het werken op maar drie dagen bevalt me wel.. het heeft mijn instelling ook veranderd.. Het is allemaal niet zo belangrijk meer, tja dat kan ook niet anders na het proces dat ik heb doorlopen en waarin ik meerdere malen met de man met de zeis heb geflirt.. Hij is er, ik weet het, ik voel het, maar nog is het niet de tijd om me te halen... En zo merk ik hem soms op .. een zuchtje wind, een vlaagje koude lucht... Dan weet ik dat hij even is wezen kijken... even zien hoe het met me is..
Als je, zoals ik, zover bent geweest, op de rand gelopen en niet ben gevallen, ben je niet meer bang, Het geeft me geen angstgevoelens, voor zover ik die al heb gehad.. Ik vertrouw volledig op het universum en probeer "de hoofdprijs" zo noemen we het maar.. zo lang mogelijk uit te stellen..
Opmerkelijk, waar we het altijd hadden over een horizon van maanden, is het nu inmiddels al jaren geworden... De komst van ons hondje, donderdag de 10e is ook hierin weer een gebeurtenis die energie geeft.. Een klein zieltje uit Spanje, gevonden op een begraafplaats samen met haar broertjes.. Morgen halen we haar op van Schiphol.. Spannend en benieuwd..
En verder? Het gaat goed met me, geen pijn, geen gewichtsverlies, prima conditie.. Bijna zou je denken dat er niets aan de hand is.. En zo probeer ik me ook te voelen, intensief met het leven bezig, ik voel het bloed in mijn aderen stromen, mijn hart kloppen...
Iedere seconde is inmiddels kostbaar, ik koester de tijd, de gebeurtenissen, het leven in al haar facetten..
Tot slot, komende zondag een reünie van de lagere school!! Een groot deel van mijn klasgenoten zie ik weer.. .Enkelen zijn in die krappe 50 jaar gebleven, anderen zijn uit Nederland vertrokken en de rest... zie ik zondag!
Groetjes en tot later weer.....
Hans