Een beetje moe, conditieverlies.. dat was de reden dat ik bij de huisarts op visite was..
Bloed afnemen en even kijken hoe het er voor staat.. Een dag later al wist ik dat ik superwaarden had (blijkbaar leef ik gezond) en alleen een erg laag HB in mijn bloed. Dat verklaarde meteen mijn vermoeidheid, alleen de oorzaak nog. De huisarts vertelde me dat ik "lek "moest zijn, want het bloedverlies was blijkbaar zo groot dat ik het zelf niet meer kon bijmaken.
Enfin op zoek naar de bron dus.. Als eerste dan de meest voor de hand liggende oorzaak onderzoeken, via de achterkant, een colonoscopie. Vrij vertaald even kijken in de dikke darm..
Dat onderzoek vond plaats op 12 mei 2014. Vlak voor het onderzoek kreeg ik een roesje dus ik merkte helemaal niets van het onderzoek. Toen ik weer wakker was kwam Ellen mij ophalen, maar we konden niet meteen weg, de arts wilde ons nog even spreken...
Enfin, dat was geen fijn gesprek.... Met de deur in huis vallend meldde hij dat ik een tumor heb in mijn dikke darm en dat hij zich zorgen maakte..
De tijd stond stil….. toen we waren bekomen van de schrik kwamen de vragen, welke fase? Is het lokaal of uitgezaaid, hoe behandelen?, chemo? …. En er kwamen nog geen antwoorden……….
Intens verdriet om het besef dat leven eindig is, dat het zomaar kan zijn afgelopen… mijn grote liefde zit naast me en we kijken elkaar aan.. was dit het nou? Is het nu al klaar? Mijn grote liefde ... en we zijn nog maar net begonnen en hebben nog zoveel plannen....
Het duurde tot de volgende dag dat het besef kwam…
De tumor is van mij.. het zijn mijn cellen die zijn ontspoord… het proces (dat waarschijnlijk tien jaar heeft geduurd) wil dat mij iets zeggen? En wat dan? Ik weet het niet.. maar ik zal er uit halen wat er in zit..
Mensen die mij kennen weten dat ik bekend ben in het alternatieve circuit en dat heb ik ook volledig ingezet, naast wat komen zal vanuit de reguliere hoek… De cirkel is rond en zal dat blijven…
Nog altijd voel ik me alsof er niets aan de hand is.. en dat is vreemd…
Iemand heeft gezegd dat ik ernstig ziek ben en ik voel niets… ik word er bang van..bang voor de tijd, wat neemt de tijd mee? Staan de schikgodinnen al klaar? Ik weet het niet..maar afgezien van momenten - in de kleine uren van de nacht dat de koude me om mijn hart slaat - heb ik vertrouwen. Vertrouwen in mijzelf, mijn lichaam, mijn liefde, mijn leven, het universum…
Mijn leven is nu al anders en ik weet niet waar het toe leidt…
Bloed afnemen en even kijken hoe het er voor staat.. Een dag later al wist ik dat ik superwaarden had (blijkbaar leef ik gezond) en alleen een erg laag HB in mijn bloed. Dat verklaarde meteen mijn vermoeidheid, alleen de oorzaak nog. De huisarts vertelde me dat ik "lek "moest zijn, want het bloedverlies was blijkbaar zo groot dat ik het zelf niet meer kon bijmaken.
Enfin op zoek naar de bron dus.. Als eerste dan de meest voor de hand liggende oorzaak onderzoeken, via de achterkant, een colonoscopie. Vrij vertaald even kijken in de dikke darm..
Dat onderzoek vond plaats op 12 mei 2014. Vlak voor het onderzoek kreeg ik een roesje dus ik merkte helemaal niets van het onderzoek. Toen ik weer wakker was kwam Ellen mij ophalen, maar we konden niet meteen weg, de arts wilde ons nog even spreken...
Enfin, dat was geen fijn gesprek.... Met de deur in huis vallend meldde hij dat ik een tumor heb in mijn dikke darm en dat hij zich zorgen maakte..
De tijd stond stil….. toen we waren bekomen van de schrik kwamen de vragen, welke fase? Is het lokaal of uitgezaaid, hoe behandelen?, chemo? …. En er kwamen nog geen antwoorden……….
Intens verdriet om het besef dat leven eindig is, dat het zomaar kan zijn afgelopen… mijn grote liefde zit naast me en we kijken elkaar aan.. was dit het nou? Is het nu al klaar? Mijn grote liefde ... en we zijn nog maar net begonnen en hebben nog zoveel plannen....
Het duurde tot de volgende dag dat het besef kwam…
De tumor is van mij.. het zijn mijn cellen die zijn ontspoord… het proces (dat waarschijnlijk tien jaar heeft geduurd) wil dat mij iets zeggen? En wat dan? Ik weet het niet.. maar ik zal er uit halen wat er in zit..
Mensen die mij kennen weten dat ik bekend ben in het alternatieve circuit en dat heb ik ook volledig ingezet, naast wat komen zal vanuit de reguliere hoek… De cirkel is rond en zal dat blijven…
Nog altijd voel ik me alsof er niets aan de hand is.. en dat is vreemd…
Iemand heeft gezegd dat ik ernstig ziek ben en ik voel niets… ik word er bang van..bang voor de tijd, wat neemt de tijd mee? Staan de schikgodinnen al klaar? Ik weet het niet..maar afgezien van momenten - in de kleine uren van de nacht dat de koude me om mijn hart slaat - heb ik vertrouwen. Vertrouwen in mijzelf, mijn lichaam, mijn liefde, mijn leven, het universum…
Mijn leven is nu al anders en ik weet niet waar het toe leidt…